İnsanın eviyle dost olması bir sanattır! Rutinlerin yanında her gün onunla farklı şeyler yaşarsın. Uyursun, temizlik yaparsın, televizyon izler duş  alırsın, çocuğunun oyuncaklarını toplarsın. Dökülen yemeğe ilk önce bir kızar sonra ah canım halım der saldırırsın temizlik materyallerine.

       Masanın kenarına ufak bir çizik dokunsa üzülürsün. Gözün gibi bakarsın evinin her alanına çünkü kimse bilmez, fark etmez oysaki evinle dostsundur aslında. Dertleşirsin çiçeklerinle, çocuğun gibidir çünkü onlar. Bir yerleri üşütmesin diye giydirirsin ısı izolasyonuyla, süslersin camlarını perdelerle. Koltuğunun üzerine de şöyle güzel bir şal bırakırsın birkaç saat sonra sarılıp uyumak için. Seni kavrar, yorgunluğunu alır ilk oturduğun anda. Seni anlatan birkaç fotoğraf koyarsın vitrinine. Arada alırsın onları konuşursun, kocanla / karınla iki puf koltuğa karşılıklı oturup yeni aldığın kahve fincanlarıyla keyif yaparsın eskisine de şöyle göz ucuyla bakarak…

   Evin bir yerine yaş damlasa çılgına dönersin hemen doktorunu (tesisatçı J ) çağırır şifa bulmasını istersin. Belki ufaklık kalemi sokmuş zorladıkça zorlamıştır koltuğun yumuşak seni saran yerini. Bir şekilde gizlersin, üzerini örtersin ama üzülürsün içten içe. Evinle dost olmak bir sanattır. Hayallerini yaşama ortamıdır. Senin en mahrem alanındır. En çok zaman geçirdiğin arkadaşındır. Biz içmimarlar tarafından konuya yaklaşırsak; her mekanın ayrı bir ruhu olduğunu söyleyebiliriz. Her müşterimizde olduğu gibi ikisinin ruhunu yakalatmak, ikisinin yaşamını aynı kare içerisine almak, hikayesini yazmak, yaşatmak, büyütmek, en önemlisi en iyi arkadaşın olması için gerekli tüm püf noktaları kullanmak. Evinle dostsan, mutlusundur…

Y.Burak AKAY /İçmimar

Görsel temsilidir.